Mali Ba Na Mag-Venerate ng mga Images?

Image Veneration is a very popular topic when it comes to apologetics sa iba’t ibang mga religious groups. Ang Image Veneration ay ang belief na ang mga carved images and icons ay puwedeng maging mga instruments to worship God. Most traditional Christian groups hold on sa ganitong practice: e.g. ang Roman Catholics, Eastern Orthodox. The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints believe na ang mga images ay nagseserve as a reminder sa Diyos, but they are not themselves objects for worshipping God. The second commandment reads:

             “. . . Huwag kang gagawa para sa iyong sarili ng inukit na larawan o ng anumang kawangis ng anumang nasa langit sa itaas, o ng nasa lupa sa ibaba, o ng nasa tubig sa ilalim ng lupa. Huwag mo silang yuyukuran, o paglingkuran man sila; sapagkat akong Panginoon mong Diyos ay Diyos na mapanibughuin, na aking pinarurusahan ang mga anak dahil sa kasamaan ng mga magulang hanggang sa ikatlo at ikaapat na salinlahi ng mga napopoot sa akin; . . .” (Ex. 20:4-5, Ang Biblia 2001)

It will be strict that God forbade the making and bowing down of images according to this commandment. It is common to use ang verse na ito para ipagbawal ang veneration ng images. It will be a question whatsoever kung lahat ba ng mga images ay mga idols. Some groups, kagaya ng Members of the Church of God International (or MCGI, “Ang Dating Daan”) will say na mali ang Simbahan dahil daw mayroong mga paintings sa loob ng chapels at statues sa mga memorial sites.

             Are all images idols? Certainly not. Ang Diyos kagaya ng makikita natin sa Old Testament ay nagpagawa ng iba’t ibang mga klase ng images, kagaya ng brass serpent (Num. 21:8-9; 1Ne. 17:41; Hel. 8:14-15), ang mga cherubs sa Ark of the Covenant (Ex. 25:10-22; 37:1-9), ang golden candlestick, or ang Menorah (Ex. 25:31-40; 37:17-24), at iba pa. Ang mga ito ay nagsisilbing mga simbolo para matandaan ng mga Israelita ang Diyos at ang kanilang mga tipan na ginawa kasama Niya. Makikita natin dito na ipinag-utos mismo ng Diyos na gawin ang mga larawang ito.But does this justify ang ginagawa ng ibang religious groups na ginagamit nilang instrument for worship ang mga imahen?

How does an image become an Idol?

              Ang second commandment ay hindi against sa paggawa ng mga images, pero sa pagluhod (חֲוֶה, taweth) at pag-serve (עָבַד, abad) sa kanila. Sa panahon ni King Hezekiah, ang brass serpent ay inaalayan ng mga Israelita ng incense, at kanilang pinangalanang “Nehustan” (1Kgs. 18:4-5). Dahil dito, sinira ni King Hezekiah ang brass serpent dahil naging idol na ito dahil sa ginagawa nila. An image becomes an idol until it becomes an object of worship.

             Isang defense however na ginagamit ng mga nagvevenerate ng images ay na ang mga images ay hindi nila mismo sinasamba bilang Diyos, pero sa pamamagitan ng images ay kanilang sinasamba ang Diyos na hindi physically present sa kanila. Ang problem sa ganitong argument ay na ito din ang parehong argument na ginagamit ng mga pagans para idefend ang kanilang practice.

             Most of us think na ang nature ng idolatry sa classical world ay na ang statue mismo ang kanilang diyos, but for them as well ay ang statue ang representation ng kanilang Diyos. Take for example, Atenagoras wrote:

“It is asserted by some [pagans] that, although these are only images, yet there exist gods in honor of whom they are made. They say that the prayers and sacrifices presented to the images are to be referred to the gods, and are in fact made to the gods.’ (Athenagoras, Apology [To the Emperors Marcus Aurelius Anoninus and Lucius Aurelius Commodus], XVIII)

Origen wrote that early Christians are convinced na “that which is incorporeal must be offered to God, for He accepts this. . . For, if God is not seen, he should be worshipped with things that are not seen.” (Lactantius, Divine Institutes, Book VI, XXV). Si Origen as well said na those “. . . who address themselves to inanimate objects as to God” ay “. . . intoxicated,” ayon sa kanya (Origen, Against Celsus, Book III, LXXVI). Though Origen addresses ang mga images ng “diyos” specifically at hindi sa images ng mga saints, ang ganitong mga statements show ang rejection ng paggamit ng images for religious purposes, i.e. to worship God.

Ang Golden Calf

Ang Israel ay gumawa ng isang idol made out of golf, in a form of a calf, dahil napagod na daw sila na maghintay Kay Moses. They asked Aaron to make a gold calf for them to worship. Ang Diyos ay nagalit sa kanilang ginawa (Ex. 32:1-29). The same ay ang situation sa growing idolatry sa Northern Kingdom of Israel with King Jeroboam, who made two golden calves para sambahin ng mga tao (1Kgs. 12:27-34). But why? Ang Golden Calf ba ay ibang diyos, isang patungan lamang, o isang representation ng Diyos ng Israel mismo?

             Some argue na ang golden calf ay isang “patungan” lamang ni Jehovah (or Yahweh), at hindi si Jehovah; however, ang mga evidence galing sa Near East does not say so. If ang authors of these accounts on Israel’s idolatry is simply talking about sa isang patungan lamang, gagamit sila ng mas common na Hebrew word na כֵּן (ken). Ang Exodus 32:8 however ay gumagamit ng mas common na Hebrew word na אֱלֹהִים (elohim), that is “God” or “a god”; as was described to be the golden calf. According to Old Testament scholar Susan Niditch, ang “mighty one of Jacob” (אֲבִיר יַעֲקֹב, ăbîr ya’ăqōb), used ang Hebrew word na אֲבִיר (ăbîr), na sa Northwest Semitic languages ay isang common word for “a bull” (cf. Ps. 50:13; Isa. 22:13; 50:13), and thus ang title na ito is applied to the God of Israel as reflected in passages kagaya Genesis 49:24 (see. Susan Niditch, Oral World and Written Word: Ancient Israelite Literature [Louiseville, Ky.: Westminster John Knox Press, 1996], 15.) Furthermore, Old Testament scholar, John Day, wrote the following on Jeroboam’s golden calves:

“[I]t would appear that Jeroboam’s aims were to stop the northern tribes from going up to Jerusalem (1 Kgs 12.28), the golden calves would naturally have been understood as symbols of Yahweh. Interestingly, the only known Hebrew personal name contain the word ‘gl, “calf,” namely ‘glwy, “Yahweh is a calf” or “calf of Yahweh,” attested in Samaria osracton 41 not long before the time of Hosea coheres with this.” (John Day, “Hosea and the Baal Cult,” in Prophecy and Prophets in Ancient Israel, ed. John Day [London: T&T Clark, 2012], 202-224; 216)

It is not therefore reasonable to say na imahen naman ito ni Jesucristo o ng mga santo, so therefore is not idolatry. It is not the case when ang Diyos mismo sa unang panahon ay bawal i-venerate ang mga images that represent Jehovah Himself.

How about ang pagluhod ni Joshua sa Ark of the Covenant?

Joshua 7:6 reads:

“Pagkatapos ay pinunit ni Josue ang kanyang mga suot, at nagpatirapa sa lupa sa harapan ng kaban ng PANGINOON hanggang sa kinahapunan, siya at ang matatanda ng Israel; at nilagyan nila ng alabok ang kanilang ulo.” (Josh. 7:6, Ang Biblia 2001)

Most Roman Catholic apologist will cite this verse para sabihin na kung masama ang pagluhod sa imahen ay bakit si Joshua ay nagluhod sa harapan ng Ark of the Covenant? Si Joshua ba ay isang idolater din by this logic? Hindi. As we remember kung ano ang purpose ng Ark of the Covenant, ang Ark of the Covenant ay ang instrument ng Diyos para ang kanyang presensiya ay mag-dwell among sa Israelites, in the same way na si Jesucristo ang Siyang “God among us” sa pamamagitan Niya (Jn. 1:14).

             Ang recipient ng pagluhod ay ang tinatawag natin na Shekinah, na kung saan in Jewish terminology ay ang divine presence ng Diyos mismo na naka-enthrone sa Ark of the Covenant (see. The Jewish Encyclopedia, s.v. “Shekinah”). Ang recipient ng pagluhod ni Joshua ay hindi ang Ark mismo. God resides with Israel sa pamamagitan ng dwelling ng Shekinah sa Ark of the Covenant (Num. 10:35-36). Ang Shekinah as well dwells sa Temple (2Chr. 7:1-2). It is overstating the intended message of the passage if we say na si Joshua ay niluluhuran mismo ang Ark of the Covenant.

𝗖𝗼𝗻𝗰𝗹𝘂𝘀𝗶𝗼𝗻

The Scriptures have forbade ang idolatry every time, at na ang idolatry ay isang mabigat na kasalanan before sa Diyos. Ang Scriptures does not forbid the making of images to remind of God, but it is not an instrument for worshipping God as we have shown mostly from the Old Testament; but is reaffirmed in other Scriptures as well, including the Book of Mormon. I hope we will also be aware of spiritual idolatry, that we may not lose focus on the only true God, and in His only begotten Son, Jesus Christ.

References:

Lactantius, The Divine Institutes, Book VI, in Fathers of the Church Patristic Series, trans. Sr. Mary Francis McDonald (Washington: The Catholic University of America Press, 2008)

Athenagoras, Apology, XVIII

Origen, Against Celsus, Book III, LXXVI

Susan Niditch, Oral World and Written Word: Ancient Israelite Literature (Louiseville, Ky.: Westminster John Knox Press, 1996)

John Day ed., Prophecy and Prophets in Ancient Israel (London: T&T Clark, 2012)

Isidore Singer ed., The Jewish Encyclopedia, 12 vols. (New York: Frank and Wagnalls, 1901-06)